Beiaard spelen
Een beiaardklavier heeft dezelfde indeling met zwarte en witte toetsen als een piano. De toetsen hebben echter de vorm van houten stokken en worden bespeeld met de vuisten. Beiaardklavieren zijn ook voorzien van een pedaal, zodat de beiaardier zijn voeten kan gebruiken om de zware lage klokken te bespelen.
Tiffany Ng, beiaardier van de University of Michigan
De hoog klinkende klokken aan de rechterkant van het klavier zijn licht van gewicht. Naarmate je naar links gaat, worden de klokken steeds zwaarder. De beiaardier moet zich aanpassen aan de uiteenlopende gewichten van de klepels. Door de toetsen vooraf al voor een deel naar beneden te drukken zorgt hij ervoor dat hij de zware klepels tijdig kan aanslaan.
Roy Lee aan het beiaardklavier van de University of Toronto (in het Engels)
Beiaardiers bevinden zich in de toren in een klavierkamer die meestal ver verwijderd is van het publiek of de voetgangers op begane grond. In veel torens worden rondleidingen aangeboden, zodat men de beiaardier kan zien spelen in de klavierkamer.
In Europa spelen beiaarden meestal ook twee- tot viermaal per uur een korte melodie. Deze muziek wordt geactiveerd door het uurwerkmechanisme en wordt geprogrammeerd op een mechanische speeltrommel of beiaardcomputer. Deze voorgeprogrammeerde intermezzo's worden dus niet door de beiaardier gespeeld. Het automatisch speelwerk geeft al sinds de middeleeuwen het uur van de dag aan.